اگر تجسم كنیم که اسلام روش کاملی را برای زندگی انسان ارائه داده که ضامن سعادت و نیکبختی اوست، و در زندگی زمینی امروز مردم در تطابق با دستورات اخلاقی قران را مورد برسی قرار دهیم. بدون شک نتیجه این بررسی شگفت خواهد بود.
- دیدگاههای انعكاس یافته در این یادداشت مطلبی است از وبلاگ ،منصور راستانی با عنوان وعده بهشت زمینی، كه توسط «مسیحیت پارسی » انتخاب شده است.
بسیاری از مبلغین مذهب اسلامی، اسلام را دین رحمت و برابری و برداری دانسته و ادعا دارند که اسلام روش کاملی را برای زندگی انسان ارائه داده است و دستورات قران ضامن سعادت و نیکبختی بشر بر روی زمین میباشد. بعبارت دیگر اسلام نه تنها نوید دهنده یک بهشت آسمانی بوده بلکه موجد بهشت زمینی برای مسلمانها ست . اینان در دفاع از دین اسلام و در پاسخ به اینکه پس چرا خشونت های اسلامی دنیا را فرا گرفته است چنین استدلال میکنند که دین اسلام مورد سوء استفاده رژیمهای حاکم همچون حکومت اسلامی در ایران قرار گفته و در نتیجه در معنای واقعی خود پیاده نشده و چون خلاف رهنمود های قران عمل گردیده جامعه انسانی را به بی ادبی و هرج و مرج دینی وآشوب سوق داده است.
حال ببینیم این ادعای بهشت زمینی تا چه حد میتواند با منطق و شواهد عینی مطابقت داشته باشد. نیاز ریشه ای جهت شکوفایی و پیشرفت هر جامعه آزادی است. آزادی است که امکان بر رسی و سنجش به نظرات و ایده های گوناگون را میدهد. آزادی است که ایده های نادرست و آسیب رسان را شنا سائی کرده و آنها را کنار میگذارد و از همه پدیدهای موجود بهترین را بر می گزیند. بعبارت دیگر آزادی است که ایده ها و پدیده های نو و بهتر و برتر را میسازد و نتیجتن در کنار آزادی است که انسان میتواند خردمند گردد.
شریعت اسلام کوشش دارد جزئیات زندگی یک فرد را در آئینش تعیین کند، به گونه ای که در اسلام هر گامی را که یک فرد در زندگی برمیدارد باید با خواست الله برابری داشته باشد و او آزادی و اراده آن را ندارد که درباره زندگی خود اندیشه کند و یا تصمیم بگیرد. در اسلام، فرض اينكه يك انسان اخلاقن قادر به گرفتن تصميمات فرزانه بوده و مسئوليت اعمال و رفتار آزادانه اش را خود پذيرش کند، وجود خارجی ندارد. مفهوم آزادي در اسلام اين نيست كه در لوای موهبت آن انسان را از بند نيروهاي خارجی آزاد كند، آزادي شخصی در اسلام مفهومش اينست كه انسان بايد آزادانه تسلیم اراده الله گردد.
سطح فرهنگ هرگونه دموكراسي در دنيا را میتوان بر پايه ارزشي كه آن جامعه براي زنان و اقليتها در نظر گرفته، تعیین کرد، در شريعت اسلام حقوق زنان و اقليتهاي غير مسلمان انكار میشود. زنان در اسلام پست تر از مردان به شمار ميروند و از حقوق و مزاياي كمتري برخوردارند. از لحاظ شهادت (سوره ۴:۱۵) و ارث (سوره ۴:۱۷۶)، در اسلام زن نصف مرد به شمار ميرود. در ازدواج حقوق او بمراتب كمتر از مرد است و به شوهر این حق را میدهد که زنش را كتك بزند (سوره ۴:۳۴).
شايد يكي از بزرگترين عوامل بازدارنده براي رسيدن دموكراسي در اسلام، تاكيد اين عقيده است كه اصول و احكام اسلام و قرآن كلام آخر الله و روش غايي كردار بشري است (سوره ۹:۳۳). اسلام با خردگرايي، بحثهاي دگرانديشانه و هرگونه استدلال و دید منطقي كه زيربناي دموكراسي و پيشرفتهاي علمي و اخلاقي را به وجود مي آورد، دشمني ميورزد. در اسلام دگر اندیشی و انتقاد نه تنها مجاز نبوده بلکه كفر به شمار ميرود و مجازاتش مرگ است (سورهای ۳۳: ۵۷ تا ۶۰) يك فرد مسلمان حق تغيير مذهبش را ندارد. در اسلام مجازات ارتداد (برگشت از دين)، مرگ است (سورهای ۹: ۱۱ تا ۱۴ - سوره ۴:۸۹ ).
جوامع غیر تولیدی که بیشتر در کشورهای جهان سوم یافت میشوند معمولن دچار رکود اقتصادی هستند در چنین جوامعی فقر و بیکاری رشد کرده ، جوانان روی به اعتیاد و تنگدستان برای رفع نیاز خود به اعمال دزدی و سرقت روی میاورند. درمان چنین اجتماعات مریض ایجاد بخش های تولیدی جهت فراهم کردن کار و شغل برای بیکاران میباشد که از بهره آن بتوان فقر و بیکاری را از بین برد. اسلام بی آنکه به ریشه یابی درد های اجتماع در اینمورد توجهی داشته باشد وانگیزه دزدی را مورد برسی قرار دهد حربه ایجاد رعب و ترس در اجتماع را جهت دزدی زدایی بکار میگیرد و مجازات دزدی را قطع دست اعلام میکند (سوره ۵:۳۸). حال تجسم کنید ان فردی که با داشتن دست موفق به گرفتن شغل نمیشده چگونه بدون دست میتواند برای خود شغلی بیابد.
پايه و اساس نظر اسلام درباره كافرين، قانون جنگ (جهاد ) است. بدين شرح كه افراد كافر و غير مسلمان يا بايد به اسلام درآيند، يا فرمانبردار و يا ( به استثناي زنان، بچه ها و برده ها ) كشته شوند (سوره ۹:۳۳ و سورهای ۲۷ تا ۳۳:۲۵) .
در اسلام هر فردي اختيار آن را ندارد که هدف هاي زندگي اش را بر پايه ميل و دلخواه خويش تعيين كند و زندگي خود را به هر گونه ای كه ميل دارد، هدايت نمايد. در اسلام، الله و قانون مقدس او، براي انسان و چگونگي زندگي او تصميم ميگيرند و تكليف تعيين ميكنند. طبق این قانون اگر یک جوان مذکر مجرد لحظاتی از زندگی اش را صرف داشتن روابط خصوصی با دوست دخترش نموده و یا ساعاتی را همراه دوستانش از مشروبات الکلی استفاده کرده به مجازات ضربات شلاق محکوم میگردد (سوره ۲۴:۲ و سورهای ۵: ۹۰ تا ۹۱).
دیگر از مسلمات شریعت اسلام اجرای قصاص (سوره ۵:۴۵) است (چشم برای چشم، دندان برای دندان ،غیره). صحبت از خون و خونخواهی و انتقام و کینه توزی است. والدین احسان، پسری که توسط بهنود شجاعی به قتل می رسد، تحت تلقین و مغزشویی دستورات اسلام به آن درجه از بی عاطفگی و ددمنشی مسخ شده و استحاله می یابند که با دست های خود چهارپایه را از زیر پای بهنود شجاعی می کشند و جوانی به رعنایی و زیبایی فرزند خود را به قتل می رسانند. قصاص انسان ها را در برابر قانون قرار نمی دهد، بلکه به مقابله و کینه توزی نسبت به یکدیگر تشویق می کند و مردم را به جان هم می اندازد.
دموكراسي آزاد، دامنه آزادی هاي انسان را گسترش ميدهد و زن و مرد را به تمام ارزشهاي انساني متجلي ميسازد. اسلام، فردگرائي نميشناسد و پيوسته سخن ازاراده جمعي مسلمانان و الله به ميان مي آورد. در اسلام، از حقوق فردي كه در سه قرن پیش در غرب به وجود آمد نشاني به چشم نميخورد. شعار دائمي فرمانبرداری از خليفه، سايه الله در روي زمين، جائي براي وجود فلسفه فردگرايي باقي نميگذارد.
حال تجسم کنید در تایید این ادعا که اسلام روش کاملی را برای زندگی انسان ارائه داده که ضامن سعادت و نیکبختی اوست، بخواهیم موارد بالا را، که نمونه ای از احکام اسلامی را بیان میکند، در زندگی زمینی امروز مردم در تطابق با دستورات اخلاقی قران مورد برسی قرار دهیم. بدون شک نتیجه این تطابق این خواهد بود که گروهی از ساکنین زمین در انتقاد از اسلام جانشان را از دست میدهند، گروهی از مسلمانان بخاطر ترک اسلام کشته میشوند، افراد بیشماری از تنگدستان بجرم دزدی (انگیزه فقر) دستهایشان قطع میگردد، عده زیادی از مردان و زنان مجرد بجرم روابط خصوصی و نزدیکی که با همدیگر داشتند و یا صرف مشروبات الکلی به مجازات شلاق میرسند، خانواده های بسیاری به مقابله در خونخواهی با یکدیگر جان خود را از دست میدهند، و بلاخره انبوه کافران که نمیخواهند به اسلام بگروند در جهاد اسلام کشته میشوند. دنیایی از خون و خونریزی، بهشت زمینی خواهد بود که اینان وعده میدهند.
محمد سهرابی ، سعید معینی & ابراهیم طباطبایی
